Omschrijving:

IJshockeyer Auke weet niet wat hem overkomt als hij na afloop van een wedstrijd in Trondheim samen met zijn Noorse rivaal Sindre door mysterieuze krijgers duizend jaar terug in de tijd wordt gebracht.
Auke en Sindre blijken te zijn ontvoerd om het leger van Vikinghoofdman Heimar Helgason te versterken. Die leidt veelbelovende rekruten op tot úlfheðnar, legendarische wolvenkrijgers, om de heidense manier van leven te bewaren in een veranderende wereld.Maar Heimars zus Heidrún, meesteres van de taboemagie seiðr, heeft een andere bestemming voor Auke: één die zijn ondergang betekent, als hij niet oppast.Wolventijd is een kruising tussen 'Vikings' en 'Kruistocht in spijkerbroek' met een trans hoofdpersonage. Een meeslepend avontuur vol legendarische wolvenkrijgers, actie en ontluikende liefde.

Wat ik ervan vind:

 Ik ben dit boek gestart met een buddy read, spijtig is ze gestopt omdat ze aanvoelde dat het anders voor haar een reading slump werd.

Ik vond het wel jammer omdat ze het goed kon verwoorden wat haar ervaring was, waar ikzelf soms langer over doe of moet nadenken hoe ik het kan verwoorden. Mijn buddy read was ook heel nieuwsgierig naar Auke en welke ontwikkelingen hij ging doormaken, we miste beide ook wat vaart en spanning in het verhaal. 

De hoofdpersonage was echt een leuke jongen die ook transgender is, de mede personage Sindre en Heimar vond ik ook wel leuk. Er kwam dan wel eens wat avontuur in, toch kon ik mij nog steeds niet concentreren op het boek. Ik legde het rapper weg of ik nam het veel later op om te starten met lezen. Daarom ben ik ook gestopt met lezen van dit boek. 

Voor mij was de schrijftaal of schrijfwijze niet echt mijn ding, er kwamen woorden in voor die ik niet echt kende of kon plaatsen. Enkele van die woorden waren vb. chauvinisme en eunuch.

Ook vond ik persoonlijk dat het verhaal traag op gang kwam en begreep niet altijd goed het verhaal, de personages vond ik leuk maar miste wat meer avontuur en spanning.

Ik heb nog getwijfeld of ik een blog zou schrijven omdat het altijd een kindje is van de auteur, maar laat het mij anders zeggen dit was gewoon niet echt een boek voor mij. Er zullen andere zijn die het dan net wel heel goed gaan vinden, ieder zijn eigen stijl ook. Toch heb ik het einde van het boek gelezen en ben blij dat ik dat gedaan heb. En ik heb het boek niet gestopt omdat het hoofdpersonage een transgender was, ik vond het zelfs heel moedig van de schrijver! Transgenders worden nog veel te weinig begrepen en gewaardeerd, deze mensen hebben ook rechten op te zijn wie ze zijn vind ik.