Omschrijving:

In het jaar 2038, nadat orkaan Andrea het zuiden van Florida heeft verwoest, wordt de achttienjarige Ayla met duizenden anderen opgevangen in een van de parken van Walt Disney World: het Magic Kingdom. Wonen in een attractiepark, het klinkt als een sprookje. Tot er voedselschaarste dreigt en de raad van bestuur liegt over de ware oorzaak. Ayla is vastberaden de waarheid te achterhalen. Een rauwe dystopische roman waarin de magie van Disney een duister kantje krijgt ... Voor young adults. 

Wat ik ervan vind:

Dit is mijn eerste keer dat ik dystopia lees, wat is dit mij goed bevallen. Laura Diane heeft een heel aangename schrijfstijl, het was vlot om te lezen en ik zat ook snel in het verhaal. Ik kijk al uit naar deel 2 "tussen twee werelden" ik dacht dat voor juni is.

Het boek starten met een brief die duidelijk uitlegde wat er aan de hand is, zo heb je al goede info om het verhaal te starten. De start was al spannend door wat er gebeurde in het Polynesian resort, we leren zo ook al Ayla kennen en haar moed om te overleven.

Dan leren we ook Patty de verpleegster kennen en erna word Ayla ondergebracht in het magic kingdom. Er komen ook veel andere personages in die we tijdens het verloop leren kennen, wat ook normaal is doordat er zoveel mensen getroffen zijn door de orkaan. Zo is Flora, Zia en Max al de eerste personages die we leren kennen. Wat keek ik uit naar Max het meisje met autisme, ben heel benieuwd hoe het verder gaat in het verhaal met haar.

Ayla en Zia doen mij denken aan "de reddertjes" Bernard en Miss Bianca de dappere muizen uit dat verhaal, dat zijn ook speurneuzen. Juist Ayla haar verleden blijft nog een mysterie tot nu toe, maar naar mate het verhaal verder gaat komen we stilaan toch te weten wat haar verleden is. Dat had ik niet zien aankomen.

Maar het veranderd mij gevoel niet hoe ik denk over Ayla, wat een persoon ook doet door zijn verleden ieder mens verwerkt zijn verdriet op zijn manier. Wij mogen andere niet direct veroordelen, ook al doen we dit zelf wel rap onbewust. In dit verhaal komt dit ook weer aanbod als je de personages leert kennen. 

Wat vind ik het leuk lezen hoe Ayla, Zia en Memphis elkaar beter leren kennen, zelfs Meri is zo mooi personage. Ook Addy de zelfzekere en arrogante jongen heeft een hart van goud. 

Deze wijze zinnen blijven mij wel bij "ik denk dat we liever in het gezicht geslagen worden met de waarheid dan dat we in de rug gestoken worden met leugens" en "het doet allebei pijn, maar om dat eerste kun  je tenminste vragen"

Ook Owen vind ik echt wel een mooi personage en vind ik echt passen bij Ayla, ook heb ik het gevoel dat de vader van Ayla niet dood is.

Ayla blijft ook dingen uitzoeken en ontdekt dingen, maar hoe gaat ze ermee om en is de info juist? Als de voedselschaarste voorbij is, wat is er dan nog aan de hand? Wat en hoe gaan Ayla en haar vrienden ermee om?

Wat zijn die tedere, mooie en leuke momenten die Ayla, Max, Meri, Owen, Addy, Zia en Memphis ook zo hartverwarmend om te lezen. Ayla heeft dan ook haar hart op de tong en dit kan wel eens voor leuke en ondeugende dingen zorgen. 

Max het meisje met autisme heeft ook een plekje in mijn hart gekregen, met haar eerlijk en wijs karakter en voor 10 jaar ook nuchter en moedig. Meri het meisje dat ook nog heel jong is en door een trauma niet praat is zo hartverwarmend karakter. 

Dan hebben we nog Jackson Ayla haar andere vriendje, waar je zeker het boek voor moet lezen want meer verklap ik niet. Maar dit maakt het net dat tikkeltje magischer als een sprookje.

Dat voorlaatste hoofdstuk, oh mijn God!!!!